راجؔا کہ برا یں چشم عیاں دید نما نیست ..... اما چہ تواں کرد کہ آں چشم ترا نیست

فانی است بر ہمہ چیز ایں دار بقا نیست
بردار دل خویش کہ ایں جائے وفا نیست

ایں دل بکسے دہ  کہ مردہ است نہ میرد
آں مرد بود مردہ کہ درعشق خدا نیست

آں موت حیاتست کہ در کوئے حبیب است
موتیکہ در آں کوئے نبودست بجا نیست

صد روح بداند چہ دارند در آں جسم
چوں عشق خداوند در آں روح روا نیست

ماراست نکردیم اگر راست بہ نازیم
ما راست ببازیم کہ ایں جائے دغا نیست

از خویش جدائیم کہ با حسن بنازیم
افسوس جدا ماند کہ از خویش جدا نیست

ما آہ نہ کردیم اگر بر آمد تیغ
بگریز از ایں تیغ گر ایں عشق ترا نیست

پر درد نشینم چہ احوال بگویم
آں درد چہ پرسی کہ ہر آں درد دوا نیست

مائیم خرابیم در ایں دار گرفتار
دردیست در ایں سینہ کہ جز دوست دوا نیست

عشاق نشینم کہ دیدار بیابیم
بنمائے رخ خویش کہ ایں غیر شما نیست

سجادہ نشینم و تسبیح چہ گوئیم
دستار چہ بندیم کہ در قلب صفا نیست

سجادہ بر آں مرد حرام است بہ تحقیق
مردہ است در ایں دار کہ در عینی نما نیست

مان عین ہمائیم کہ از ایں عشق رسیدیم
او مرد بود مردہ کہ عینی ہما نیست

ہر جائیکہ رفتیم جز دوست نہ دیدیم
ایں قول کہ گفتم ثوابست خطا نیست

راجؔا کہ برا یں چشم عیاں دید نما نیست
اما چہ تواں کرد کہ آں چشم ترا نیست

لعل شہباز قلندر
Lal Shahbaz Qalandar